Op naar het nieuwe jaar

Het einde van 2016 is alweer in zicht, een jaar waarin op creatief gebied veel gebeurde.
En ook voor 2017 staat er het nodige op stapel.
Om te beginnen een uitgebreid artikel in de Quilt & Zo die half januari uitkomt.
Deelname aan de Patchwork en Quiltdagen in Rijswijk in april, met mijn  mandalatassen, waarvan op de foto's een paar details van een tas in wording....

Volop werk dus nog, maar nu eerst voorbereiden op de jaarswisseling en het nieuwe jaar.

En natuurlijk wil ik dan graag alle volgers van mijn blog bedanken voor de leuke en stimulerende reacties, en wens ik iedereen een goed, gezond en creatief 2017 toe.

Tot volgend jaar!

Verweven beweging

Het nieuwe thema voor de challenge van de  Fifteen by Fifteen groep is deze keer  Motion,  beweging,  hier kan je veel kanten mee op en er moet dus even nagedacht worden.  En niet veel tijd om er aan te werken,  eerst op vakantie en daarna werken aan het tassenproject voor de expositie tijdens de Patchwork en Quiltdagen  7, 8 en 9 april 2017 in Rijswijk.
Tijdens onze vakantie bezochten we ook enkele steden,  in Denemarken Aarhus en Kopenhagen,  in Nederland Groningen en Amsterdam.  Wat opvalt is de beweging in een stad,  het maakt niet uit in welke stad je bent,  overal zijn er mensen die ergens naar op weg zijn,  met de auto,  op de fiets,  lopend of met het openbaar vervoer,  alles beweegt door elkaar heen,  draait om elkaar en ontwijkt elkaar en vormt zo een enorm organisme dat zijn eigen ritme en verwevenheid heeft.  Een mooie beweging om in beeld te brengen.

Vanwege het eerder genoemde tijdgebrek,  heb ik gezocht naar een snelle manier om mijn quilt te maken.  Normaal gesproken doe ik heel veel met de hand,  maar nu wil ik met de naaimachine aan de gang. Eerst een achtergrond maken.  De fatquarter die ik tijdens de OEQC in Maasticht cadeau kreeg is mooi licht van kleur en kan prima bedrukt worden.
Ik wil iets doen met een gouden printpasta en oostindische inkt,  in combinatie met een sjabloon van een stadsplattegrond. Eerst maar even op papier proberen.

Met alleen het sjabloon gaat het niet lukken,  te veel doorlopende verf en daardoor geknoei.  Dus besluit ik er een monoprint van te maken.  Een acrylplaat wordt ingesmeerd met inkt en printpasta,  het sjabloon erin duwen en dan  weghalen en de stof erop drukken.  Dat gaat goed  en ik herhaal dat vanuit de vier hoeken van de stof,  totdat ik tevreden ben.

 Vervolgens een stuk vliesofix met gouden acrylverf beschilderd en dat in stukken gescheurd en op de afdruk gestreken,  samen met een synthetisch goudkleurig gaas en stukjes zwarte tule.  Nu komt de beweging aan de beurt.  Hiervoor gebruik ik stempels van hexagons,  die ik aangeschaft heb bij Hobby Time in Zeewolde. Hiermee stempel ik op dikke lutrador,  waarna ik alles uitsnijd met de soldeerbout. Ook een stukje goudkleurige stof, eveneens van Hobby Time,  wordt met de stempels bedrukt en uitgeknipt.  De lutrador wordt gekleurd met waterverf en textiel medium. en dan toch een stukje handwerk, alle gouden stukjes worden met de hand opgenaaid.

Als dat klaar is,  komt de naaimachine in actie en worden de hexagons op hun plek vastgezet. De kleur is me te flets en de schaduwen ontbreken,  daar komen de Inktense potloden goed van pas en het geheel krijgt meer diepte en kleur. Daarna kan het quilten uit de vrije hand met de naaimachine beginnen. Met veel verschillende kleuren garen worden de straten en huizenblokken geaccentueerd.

Dit is het laatste  werk van dit jaar voor de Fifteen by Fifteen groep. Eind januari 2017 komt  de volgende presentatie, en een nieuwe uitdaging erbij,  we gaan namelijk in serie werken.  Iedere deelnemer kiest haar eigen onderwerp en gaat dat verder uitwerken in een serie.  Lijkt me leuk en spannend en ik ben ook zeer benieuwd wat iedereen gaat doen.  Zelf weet ik het wel,  maar verklap het nog niet...

Kleuren samensmelten

Hoewel er niet veel op mijn blog verschijnt,  ben ik wel heel hard aan het werk.  Stoffen verven en verwerken,  nieuwe materialen en technieken uitproberen,  materiaal verzamelen en ga zo maar door.
In april 2017 zijn er de patchwork en Quilt dagen in Rijswijk, en ik ben daar uitgenodigd om met mijn tassen te exposeren. Hartstikke leuk natuurlijk,  maar ook hard werken om voldoende tassen te hebben om de wand te vullen. Wat is dat leuk,  wat heb ik veel ideeën en wat ben ik benieuwd hoe het zal worden. Veel kan ik dus niet laten zien, maar dit is wel leuk om even op het blog te zetten.

Een stapel synthetische stoffen,  waarmee ik aan het spelen ben geweest. Eerst stroken gemaakt,  op elkaar en aan elkaar gestikt, afgedekt met twee lagen organza,  doorgestikt met een katoenen draad,  en het warmtepistool erop gericht,  smelten maar.....  Daarna gestreken,  opnieuw een laag organza erop en weer doorstikken. Nog een mooie lurexdraad in brons erop en er is weer een stuk voor een tas klaar.

Nu kan ik verder in de weer met kralen en steekjes,  maar dat kan pas in april is 2017 bekeken worden.

Wilgenroosje of Chamerion angustifolium

Weer een nieuwe uitdaging van de Fifteen by Fifteen groep. Botanics is dit keer het thema en de vraag is een plant te kiezen uit je leefomgeving, en de naam toe te voegen.
Voor mij was dat geen moeilijke keuze, het Wilgenroosje heeft een dominante plek rondom ons huis, dus dat moet het worden.

Voor sommige mensen is het onkruid, voor mij geeft het de snelle ontwikkeling van de seizoenen weer. Als de sneeuw eindelijk weggesmolten is, we zitten dan al een eindje in mei, komen ze tevoorschijn, groene punten die snel langer worden, smalle bladeren krijgen, knopjes en dan de eerste bloemetjes, roze/lila, een mooie kleur, maar moeilijk te omschrijven. Zodra er een bloempje uitgebloeid is, ontstaat er een lange, smalle zaaddoos, die uiteindelijk openspringt en een lading pluizige witte zaadjes loslaat. Als je later in augustus buiten bent, lijkt het wel of de winter alweer is begonnen, de pluisjes vliegen en dansen om je heen, als een voorbode van de sneeuw, die snel weer zal volgen. De planten verkleuren in die periode ook naar een stralend rood en geven extra accenten aan het landschap.

Het Wilgenroosje is ook een dankbare ecoprint plant. In het voorjaar van 2015 heb ik een mandala lap geverfd, met de hele stelen, met blad en al. Op katoen en, onervaren als ik toen nog was, zonder enige voorbereiding met wat voor beitsmiddel dan ook. De lap kwam mooi uit de ketel, zachtgroene en gele tinten, met hier en daar wat donkere structuur. In de zomer van 2015 schreef Nienke Smit een hele serie artikelen over ecoprinten en hoe het te doen op haar blog Verfvirus. Dus opnieuw het Wilgenroosje geplukt en met de bladeren geprint, met een mooi resultaat. Ik gebruik een iets andere voorbewerking, een bad van drie liter warm water, een eetlepel aluin, een eetlepel soda-ash en een eetlepel ijzersulfaat, allemaal tegelijk erin, katoen erin en dan zo'n 24 uur laten staan voor het blad er ingerold wordt. Delen van boomtakken worden gebruikt om de stof omheen te rollen.

Eco geprinte lappen van het Wilgenroosje, rechts een deel van de eerste, niet voorbewerkte lap, en links een deel van een lap die wel voorbewerkt is,  met daaroverheen een lap organza zijde die met ijs geverfd is, vormen de achtergrond van de quilt. De organza zijde geeft een mooie gelige gloed aan het geheel. Een tekening van het Wilgenroosje gemaakt, overgetrokken op wateroplosbaar vlies, dit op de achtergrond gelegd en doorgestikt. Daarna gewassen om het vlies te verwijderen. Voor mij een totaal nieuwe manier van werken, spannend en leuk om te doen. De naam die op de quilt moet komen uitgeprint op wateroplosbaar vlies, op de stof gelegd en samen in de borduur-ring gedaan, om het op de naaimachine door te stikken.

Ook hier het vlies weggewassen en daarna een tekening gemaakt van de plant met zaaddozen, weer op vlies gezet en doorgestikt.

Af en toe gaat er iets fout met de spanning van de naaimachine en krijg je hele mooie effecten, gelukkig op de achterkant van het werk, maar wel iets om te onthouden voor als je zo'n effect op de voorkant van je werk wilt.

Nadat het stikwerk klaar is en het vlies allemaal weggewassen, wordt het werk ingekleurd met een dunne, geconcentreerde waterverf, gemengd met textielmedium.

Op bovenstaande foto liggen ook de bladeren al op het werk, dit zijn ecoprints op ware grote van het blad van het Wilgenroosje. die worden op dezelfde wijze als de rest ingekleurd.

Nu is alles gekleurd en kan er gestikt worden. De lagen liggen op elkaar, top, zelfklevende tussenvulling van 80% katoen en 20% polyester en een katoen voor de achterkant. Dit vind ik altijd het engste deel van het werk. Stel je voor dat ik het niet goed doe, dan verpruts ik het hele werk. Verschillende kleuren garen uitgezocht en beginnen maar. Het blijft moeilijk om een vorm te kiezen, dus ik ga voor beweging, zoals het er in de natuur ook uitziet, en ben tevreden met het resultaat. Nu nog met de hand accenten aanbrengen. Eerst de letters verduidelijken, die worden omgenaaid met een stiksteek.

Daarna de bloemetjes invullen, het is lastig, omdat het meer een indicatie is, dan dat het echte vormen zijn.

Vezels van moerbeizijde vormen de pluizen en met gespleten papierdraad en borduursteken worden de opengesprongen zaaddozen verbeeld.

Al met al toch weer een hele klus, maar weer heel veel geleerd. Ik ben blij om lid te zijn van de Fifteen by Fifteen Art-quilt groep, iedere twee maanden weer een nieuwe uitdaging en leuke wekelijkse contacten via de e-mail met de andere leden. Het thema voor de volgende keer is Motion, ben nog niet begonnen, maar denk erover na. De eerste december staat dat weer op ons blog.

Met ijs verven en zijde bakken

Met ijs verven, dat heb ik al vaak gedaan. Mandala's verven dat vind ik leuk. En nu op een andere manier, de stof gevouwen en gewrongen, zoals Nienke Smit het beschreven heeft op haar blog Verfvirus.                       
En dit is het resultaat, een lap van 80 x 80 centimeter, percal, een zeer fijn geweven katoen, van Stof tot verven. 

De kleuren zijn in het echt nog mooier, maar het benaderd het wel. En hier een detail van het midden, zo mooi, lijkt wel een zonnen gezicht.

Hier nog een paar details, er gebeurd zoveel in deze lap, dat je wel foto's kunt blijven maken.

Nog een tweede lap gemaakt, in dezelfde bak, andere vouw methode, grappig om te zien dat ook de kleuren anders zijn.

En nog een detail.

Op het Textiel festival in Groningen kocht ik een boek, Artquilts, van beeld naar textiel van

Maggie Grey. Hierin staat iets over het bakken van zijde in de oven. Dat klinkt goed natuurlijk, er staat alleen niet in beschreven met welke soort zijde en bij welke temperatuur. Tijd voor een experiment dus. Een stuk pongé nummer 5 genomen, nat gemaakt, in elkaar gefrommeld, in een boterkoekvorm gelegd en de oven in op 200 graden. Geen idee of dat de goede temperatuur is, maar het is ook een experiment. Daarna even gezellig Skypen met mijn dochter en natuurlijk geen wekker gezet bij de oven en ook het hele stuk zijde vergeten..... Door een vreemde lucht in huis werd ik er weer aan herinnerd. Veel te lang in de oven gelegen natuurlijk en ook te warm denk ik, maar evengoed een prachtige lap, die hier en daar wel gaten vertoont, maar prima bruikbaar is.

 Toch even de strijkbout eroverheen gehaald, kijken wat er gebeurd.

Helemaal mooi en zeker meer experimenteren waard. Ben ook benieuwd wat er gebeurd met organza zijde, maar dan wel op een lagere temperatuur. Lekker bezig dus.

Druk bezig

Druk bezig met van alles wat ik niet kan laten zien. Toch even een kleine blik op een paar details.
Allereerst een detail van mijn quilt die te zien zal zijn op de ATT, Algemene Tentoonstelling in Breda, van 24 t/m 27 augustus 2016.

En een foto van een stukje stofbewerking. Zijden organza en -cocons, in combinatie met synthetische materialen, een spannend geheel....

 

Nu weer hard aan het werk. Er moet nog wat gebeuren voor ik maandag naar Nederland vertrek.

Fifteen by Fifteen - Architecture with a stencil

Architecture with a stencil, het nieuwe thema van de  Fifteen by Fifteen groep, is vandaag online gegaan. Een spannend thema, met vele mogelijkheden.
Mijn keus is snel gemaakt. De Noorse staafkerk, waarvan er diverse in onze omgeving te vinden zijn, wordt het onderwerp. En het mooie houtsnijwerk dat de deuren en het interieur van de diverse kerken siert, zal ik vorm geven met een stencil, oftewel een sjabloon.

Op internet staat een plattegrond en dwarsdoorsnede van de staafkerk van Borgund in Sogne og Fjordane. Hier hebben we een aantal jaar in de buurt gewoond, dus lijkt het me leuk om die te gebruiken. Nu beslissen hoe ik het aan ga pakken.

Tijdens het Quiltfestival in Noord Groningen afgelopen juni, volgde ik een workshop bij Marjon Hoftijzer- Boer. Met transferverf een figuur maken op papier en dat met een strijkijzer overbrengen op dun polyestervlies (lutrador). De bedoeling is, dat er meerdere lagen polyestervlies over elkaar komen te liggen, waarop het afgedrukte figuur steeds terugkomt op een andere plek, wat een spannende compositie geeft die verder bewerkt kan worden met stiksels. Zover ben ik niet gekomen in de twee uur die de workshop duurde, maar het idee van transferverf op polyestervlies en dat verder bewerken spreekt me wel erg aan.

Ik besluit om de dwarsdoorsnede en plattegrond van de kerk op het polyestervlies over te brengen met de printer. Het vlies op maat geknipt, op een vel printerpapier geplakt, en de afdruk gemaakt. De afdruk is heel vaag, die kleur ik opnieuw in met een viltstift.  Vervolgens leg ik het vlies op een stuk dunne witte polyesterstof, een tussenlaag en een dunne achterlaag. Alle lijnen van de print accentueer ik nu met een stiksteek. En de staven van de kerk geef ik aan met een glaskraal.

Nu een lap uitzoeken waar het geheel op gemaakt gaat worden. Een lap kaaslinnen, geverfd met ijzer, soda-ash en thee, die een mooie houtkleur heeft, lijkt zeer geschikt. Hier wordt de plattegrond met een dubbele naald opgenaaid. Dit is voor het eerst dat ik daarmee werk en ik denk dat ik hier nog verder mee ga experimenteren. En dan wordt er verder gewerkt aan de vlechtpatronen van het houtwerk.
Na veel gezoek heb ik een stencil gekocht, met een grillig patroon, die doet denken aan het houtsnijwerk op de deuren van de staafkerk van Urnus, de foto die ik laat zien heb ik van het internet gehaald.

Het stencil heeft veel dunne lijnen en wil niet goed afdrukken met verf. De verf loopt onder de dunne lijntjes door en het wordt een rommeltje. Na veel proberen besluit ik een fotokopie van het stencil op dik polyestervlies te maken. Deze afdruk wordt ingekleurd met Inktense potloden en met verschillende kleuren borduurgaren gevolgd. Het lijkt niet op het houtsnijwerk, maar geeft wel het gevoel.

En dan komen de vlechtpatronen aan de  beurt. Hiervoor gebruik ik een paar sjablonen, die speciaal voor het quilten zijn ontworpen. Met een potlood neem ik de vlechten over en stik ze door, zowel met de machine als met de hand. Met Inktense potloden kleur ik een en ander in.

Uiteindelijk besluit ik ook het middengedeelte nog van steekjes te voorzien. Dat worden er weer meer dan ik van te voren bedacht heb, maar zo gaat dat.

Een leuk thema, waarin veel keuzes gemaakt werden en ook met nieuwe materialen is gewerkt. Het werken met polyestervlies vind ik een uitdaging en ga ik zeker vaker doen, er valt nog veel mee te experimenteren.

VLUCHT - het proces

Af en toe komt er iets voorbij dat je grijpt en niet meer loslaat. Dat gebeurde mij bij het thema van de wedstrijd, uitgeschreven door Quiltfestival Noord Groningen 2016. In het najaar van 2015 kwam er bij mij voor het eerst een bericht voorbij, wat me opmerkzaam maakte op het festival en de wedstrijd. Het thema voor de categorie art-quilts was VLUCHT, wat op veel verschillende manieren geïnterpreteerd en weergegeven kan worden. De gestelde afmeting voor de art-quilt is 100 x 120 centimeter, een afwijking van 10% is toegestaan. Aangezien ik nog nooit zo'n grote art-quilt heb gemaakt, en normaal gesproken sieraden en tassen maak, ben ik niet in de start houding gesprongen, maar verder gegaan met waar ik mee bezig was.

Kennelijk gaat zoiets in je onderbewustzijn een eigen leven leiden, want eind januari 2016 voelde ik de noodzaak om iets op papier te gaan zetten en begon het idee vorm te krijgen, dat ik zo'n quilt wilde maken en mee wilde doen met de wedstrijd. Begin februari ben ik gestart, een krabbel op een A4 en een correspondentie met de organisatie van de wedstrijd, omdat ik bang was niet op tijd klaar  te zijn om de foto's vanuit Noorwegen op tijd in Nederland te hebben.
Mijn man Huib en vriendin Miny hebben mijn 'reis' meegemaakt en die reis en het proces wil ik hier nu delen.

Dat ik wegen ging maken met het Flying Geese driehoekje (het patroon voor de traditionele en hedendaagse quilt wedstrijd) erin stond vast, hoe het er verder uit zou zien.... poppetjes en ogen, water en.... dat inzicht komt onderweg wel. Duidelijk is wel, dat ik abstracter te werk zal gaan dan op mijn tekening.

En nu aan de slag, waar te beginnen. Een stuk ondertapijt aan de muur gehangen, nu heb ik een plek om de stof op vast te spelden en met de opbouw van mijn quilt te starten. Eerst een tussenvulling op een achtergrond van katoen geplakt en dat op mijn 'quiltwand' gespeld. Een wit vlak dat gevuld moet worden. Alle stoffen die ik gebruik in deze quilt, zijn zelf geverfd, met uitzondering van de synthetische stoffen.
Als eerste de wegen gemaakt, die heb ik nodig in verband met de plaatsbepaling van mijn voorstelling. Evolon als ondergrond, omdat ik de weg misschien later nog verder wil bewerken en omdat het een mooie zachte uitdrukking heeft, met daarop driehoekjes in verschillende soorten katoen en zijde, voorzien van een plaklaag.

Mijn eerste weg is klaar, ik besluit er nog twee bij te maken, dan kan ik een plaats bepalen op mijn wand. Op dit moment zitten mijn drie wegen nog samen op een lap, het begin is er.

De wegen voeren naar een veilige plek, op zoek naar de juiste stof en de uitvoering ervan. Een met sneeuw geverfde mandala wordt het.

De kleur voelt goed, nu de stof voorzien van een plaklaag, in segmenten verdelen en op een witte lap katoen vastmaken. En daarna met de hand door borduren.

Nu kan er besloten worden, waar de diverse onderdelen een plek krijgen. Inmiddels zijn de wegen voorzien van een zwarte achtergrond, gemaakt uit een oude, feestelijke broek van crêpe stof. En ook een zwarte schijf van vlieseline, die de plek waar de vlucht begint aangeeft is inmiddels op de wand verschenen. In dit stadium zit alles alleen nog maar vastgespeld, zo kan ik overal bij en dingen nog aanpassen.

Voor de bovenkant van de quilt besluit ik een stof van krantenpapier te maken. Veel artikelen over vluchtelingen uit de Noorse kranten gebruik ik hier voor, evenals steekwoorden en kreten die bij me opkomen, zowel geschreven als afgedrukt met de printer. Alles wordt op een ondergrond geplakt en daarna geschilderd met acrylverf. Ik vind het teveel en te opvallend en bewerk het hele oppervlak met twee kleuren acrylverf  met gebruik van twee verschillende sjablonen. Nu ziet het eruit zoals ik wil, dus kreukelen maar, om de krant op stof te laten lijken. Verschillende lagen stof erop uitgeprobeerd, uiteindelijk gekozen voor stukken zwarte tule en een afdeklaag van synthetische organza, die erop geplakt wordt, waarna de hele lap doorgestikt wordt, om vervolgens, als eerste onderdeel en plaatsbepaler, boven op de quilt te worden genaaid. Dit blijkt achteraf een enorme handicap te zijn bij de rest van het quilten, omdat de stof van krantenpapier toch stugger is dan normaal en flink in de weg zit. Dat weet ik dan voor de volgende keer....

Nu is de ruimte tussen de wegen aan de beurt. Ik weet zeker dat de zee erbij moet en ga daarmee aan het werk. Allerlei stroken stof worden op de achtergrond gespeld, vastgenaaid en met free motion quilting doorgestikt. Vervolgens met een zigzagsteek in free motion de golven gemaakt. Het begint ergens op te lijken.

Nog steeds zitten de andere onderdelen niet vast. Nu wordt het tijd om de laatste witte baan op te vullen. Op zoek naar een stof vind ik een met ijs geverfde lap, die twee dingen uitdrukt, gevaar en veiligheid, iets wat beide van toepassing is op de vlucht routes. En op de stof bovenin heb ik wat gesso gestreken, zodat ik er later met mettalic verf een indruk van vuurgloed kan geven.

En dan alles weer vastspelden en het eerste poppetje uitproberen. Gemaakt van met verf en glanzend pigment bewerkte lutrador, uitgesneden met mijn soldeerbout. Even vastspelden om te zien hoe het wordt.... en gelijk de vuurgloed even vastleggen.

Hoeveel worden het er? Die keus laat ik nog even wachten. Ook even nadenken over een achtergrond. Zo opgespeld geven ze een mooie schaduw, maar zijn ze veel te kwetsbaar met transport. De bedoeling is, dat ze kwetsbaar zijn, vandaar alleen het poppetje, zonder kleding of bezittingen, maar wel met een stoere houding, ten slotte hebben ze de moed om op de vlucht te gaan.

Nu eerst de schijf doorstikken, alle witte delen worden intensief doorgestikt met wit garen. De lege plek in de schijf symboliseert de ruimte die er in iedere samenleving is, om mensen op te vangen en een veilige plek te bieden. En dan de wegen vastzetten, over de lengte vastgenaaid en afgewerkt langs de witte kant met rood papierdraad, dat accentueert de richting. Over de middenlijn wit papierdraad, dat krijgt nog een verder vervolg.

Accenten aanbrengen in water en vuur. Het vuur, of de asresten symboliseren de plek waarvandaan wordt gevlucht en komt rechts onderin de quilt. Stukken organza zijde en synthetische organza worden over de quilt gelegd, vastgenaaid en gedeeltelijk weggebrand met een warmtepistool.

Voor het vuur leg ik verschillende lagen tule en synthetische stoffen op elkaar, stik ze door met zwarte katoen en brand delen weg met het warmtepistool. Daarna wordt de stof in stukken geknipt, uit elkaar geschoven en op de quilt bevestigd.

De afwerkingsfase begint te naderen. Even een overzicht van hoe het er nu uitziet en besluiten hoe verder te gaan.

Nu toch besluiten nemen over de poppetjes, inmiddels heb ik een hele reeks gemaakt en ze voorzien van een zwarte schaduwrand, gesneden met de soldeerbout uit vlieseline.

Teveel, zal ik ze weglaten? Nee, ze zijn een onderdeel van mijn verhaal, nog even puzzelen en daar zijn ze, zo ga ik ze vast zetten.

Ondertussen ben ik 's morgens vroeg ook bezig om ogen te maken. Hiervoor gebruik ik wateroplosbaar vlies, restjes katoen en zijde, draadjes en borduur alles samen met verschillende soorten garen. De ogen staan voor de ogen die gericht zijn op de vluchtelingen, in positieve of negatieve zin. Tevens staan ze voor de opvang locaties waar iedere vluchteling uiteindelijk belandt, en het zwarte gat waar je in terecht komt na je vlucht, in afwachting van, en met hoop op een plek om een nieuw leven te beginnen in een veilige omgeving.

En dan de laatste loodjes, de vlucht is bijna ten einde. De poppetjes worden met de hand vastgezet, de ogen krijgen hun plek in het geheel, de witte draadwegen lopen naar de zwarte gaten en met rood draad wordt het vuur/ as gebied geaccentueerd.

En op 26 februari kan ik de foto's naar Nederland sturen. Mijn vlucht is ten einde, wat heb ik veel geleerd in deze drie en een halve week. En wat ben ik bezig geweest met de enorme aantallen vluchtelingen en de ellende die ze onderweg meemaken. Maar ook met onze eigen omgeving en kinderen en kleinkinderen. En mijn onbegrip voor de mensen die geen begrip hebben voor het feit, dat iedereen op zoek kan en mag gaan naar betere levensomstandigheden. Laten we hopen, dat dit een veilige omgeving blijft, zowel voor ons, als voor de mensen, die ook graag een plek willen vinden in onze samenleving.

Nu zit het er echt op. Ik ben enorm blij met het eindresultaat en de beloning voor mijn werk en het feit dat er over twee jaar een winnaarstentoonstelling is, waar ik aan mee mag doen. Dank je Miny, dat je meegereisd bent en ook nog bij de prijsuitreiking was, helemaal mooi. En Huib, dank je wel voor je geduld met mijn proces. En verder iedereen die mij gefeliciteerd en gecomplimenteerd heeft, bedankt daarvoor.
Hieronder nog het verhaal wat ik ingeleverd heb, maximaal 200 woorden, best lastig en een overzicht van het materiaal dat ik gebruikt heb.

Vlucht, het verhaal.

Vlucht, materialen lijst.